Człowiek poznaje siebie, dopiero gdy pozna własne granice.

 Historia lubi się powtarzać. I to zazwyczaj ta, która boli najbardziej.

 Nauczyłem się kochać tajemniczość.
Ona jedna chyba może życie nasze uczynić niezwykłym i cudownym.

 Żyjmy teraźniejszością. Kto wie, jutro może nas nie być.

 Nikt przecież jeszcze nie udowodnił, że piekło jest pod ziemią.

 Szczerze mówiąc moja droga, nic mnie to nie obchodzi.

 Świat się zmienia, słońce zachodzi, a wódka się kończy.

 Próbuję rozwiązać zagadki wymyślone przez ludzi, którzy nie chcieli, by ktokolwiek znalazł odpowiedź.

 Kiedy człowiek ulega sile własnej pamięci, jego ciało zamienia się w widmo dawnych przeżyć, które straszy samo siebie, powtarzając gesty i zachowania swoich młodszych wcieleń.

 Widzicie, wspomnienia wywołują ból. Najdotkliwszy zaś sprawiają najlepsze z nich.

 (...)strachem można zmusić człowieka do wszystkiego poza samodzielnym myśleniem.