Pokój bez książek to jak ciało bez duszy.

 Poezja to szczery głos duszy ludzkiej, wybuch pewnej formy namiętności.

 Nie ma sposobu wykazania, że lepiej jest być, niż nie być.

 Gdybym miał niebios wyszywaną szatę
Z nici złotego i srebrnego światła,
Ciemną i bladą, i błękitną szatę
Ze światła, mroku, półmroku, półświatła,
Rozpostarłbym ci tę szatę pod stopy,
Lecz biedny jestem: me skarby – w marzeniach,
Więc ci rzuciłem marzenia pod stopy,
Stąpaj ostrożnie, stąpasz po marzeniach.

 Jest coś więcej niż świat do zdobycia.

 Słabszym ludziom nie można pomóc, gdy samemu jest się słabym.

 Ból nie znika. Gromadzi się. Jak śnieg. A przebaczenie to słońce, które go topi.

 Albo rybki, albo akwarium.

 Młodym jest się tylko raz, ale
pamięta się o tym całe życie.

 Nigdzie nie jesteśmy bardziej samotni, niż leżąc w łóżku, z naszymi tajemnicami i wewnętrznym głosem, którym żegnamy lub przeklinamy mijający dzień.

 Życie jest jak gra video, bez szans na wygraną.