Każdy z nas potrzebuje podtrzymującej psychoterapii, jaką jest przyjaźń.

 Tylko żonę można kochać i szanować, tylko żony godne są uwielbienia.

 Nie zapominaj nigdy, że przede wszystkim jesteś człowiekiem! Dopiero potem możesz być uczonym.

 - A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść? - spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę. - Co wtedy?
- Nic wielkiego. - zapewnił go Puchatek. - Posiedzę tu sobie i na Ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś nigdy nie znika.

 Każdy kiedyś przegrywa,
lecz i z porażki można wiele wynieść.

 Człowiek jest absolutnie samotny. Wszystko inne jest złudzeniem.

 To, co czynimy za życia,

odbija się echem w wieczności.

 Nie bądźmy nigdy tłumem. Nie krzyczmy, kiedy krzyczą inni.

 Czasami martwi potrafią mówić.

 Wielu ludzi musi zachorować,
by zdać sobie sprawę z cudowności życia.

 Jestem strasznym nadwrażliwcem. Bycie nadwrażliwcem to chodzenie po cienkiej linie: jest euforia, czyli nagła radość z drobiazgów albo depresja, czyli załamanie i upadek. Niektóre rzeczy widzę trzy razy mocniej niż inni. Tak jak zauważam różne piękne sprawy, tak widzę syf, którego ludzie nie zauważają. Wrażliwość, która daje mi masę możliwości, musi ze mnie wyjść. Jak zaczynam ją w sobie kumulować, to jest źle.