Takie właśnie szczęście jest chyba największe, kiedy nie potrafi się ...
Takie właśnie szczęście jest chyba największe, kiedy nie potrafi się podać tylko jednego powodu.
Trzeba żywić nadzieję, jak długo się da. Ale trzeba też umieć ją porzucić.
Tak dużo przecieka nam przez palce, nie zdajemy sobie nawet z tego sprawy.
(…) im więcej słów, tym mniej są przekonujące.
Kiedy zrozumiesz, że po śmierci niczego się nie boisz, przestaniesz się martwić.
Miłość rani, ale też umacnia. Droga idealnej miłości nigdy nie jest gładka, nie jest usłana różami. Potrzeba włożyć w nią mnóstwo pracy, aby przybrała piękny, nieskazitelny kształt.
Połowę czasu spędza obrażony na świat, drugą połowę w depresji.
Są rzeczy, które trzeba zrobić, i robi się je, ale nigdy o nich nie mówi. Nie próbuje się ich usprawiedliwiać. Są nie do usprawiedliwienia. Po prostu się je robi. A potem o nich zapomina.
W nałóg wpisana jest całkowita samotność.
Wydaje mi się, że jedną z ról rodziców jest próba zabicia swoich dzieci.
Kto zniósłby trudy życia, gdyby nie miał nadziei, że w końcu wyzwoli go śmierć.