Samowiedza jest fatalna. Niepewność czaruje. Mgła nadaje rzeczom urok.

 Przyjaciele przychodzą i odchodzą ale rodzina zostaje.

 Poczuła straszliwy ból, wspomnienie strat, których nigdy nie da się zapomnieć.

 Ty mi dałeś poznać rzeczywistość. Dzisiejszego wieczora po raz pierwszy w życiu ujrzałam pustkę, fałsz, blichtr, wśród których się ciągle obracałam.

 Każdy ma prawo do błędów na własny rachunek i nikogo się przed nimi nie powstrzyma.

 Domem Irlandczyka jest jego trumna.

 Niektóre słowa po prostu już takie są. Symbolizują całe życie.

 A więc nie martw się o jutro, jutro się samo o siebie zatroszczy. Dość ma każdy dzień własnych kłopotów.

 - Wspomnienia – powiedział jakiś melodyjny głos za jej plecami. – To pajęczyny, w które łapie się umysł.

 Żyję więc jak więzień własnego ciała, nie mogąc uciec przed torturami, które sobie zadaje.

 Z chłopakami można się kłócić, a potem godzić, ale jak się podpadnie dziewczynie, to mogiła.