Wszyscy umieramy. Świat to tylko hospicjum ze świeżym powietrzem.

 Wszyscy wiemy, że czeka nas śmierć, ale nikt w to nie może uwierzyć.

 Żyje się chwilą, a czas jest tylko przezroczystą perłą wypełnioną oddechem.

 Wciąż oszczędzając i oszczędzając na wszystkim, także i pragnienia tracimy.

 Dobro każdy widzi inaczej.

 Chcąc odzyskać młodość, trzeba tylko powtórzyć dawne szaleństwa.

 Kiedy człowiek wie, co jest nie tak, ale czuje się zupełnie bezsilny, woli udawać ślepego, bo w ten sposób mniej cierpi.

 Widzę to wszystko w jego oczach, widzę obietnicę nas. I to sprawia, że mu wierzę.

 Kto okłamywał mnie teraz? Człowiek czy diabeł?

 Im bardziej się starzeję, tym większego nabieram przekonania, że nie ma nic tak żałosnego, tak śmiesznego, tak absurdalnego i tak absolutnie cudownego jak człowiek…

 I to jest prawdziwe przesłanie wolności: mieć najważniejszą rzecz na świecie, ale jej nie posiadać