Moja jest ta cisza i sobą ją wypełnię... obszerną jej ...

 Są jednak takie poranki, że budzisz się i przestajesz wierzyć, że gdziekolwiek na świecie jest pięknie. Albo że on w ogóle istnieje, że jest jeszcze coś poza tym jednym pokojem, gdzie trzymasz smutek w sobie.

 Chcę być dla tego mężczyzny wszystkim, jego alfą i omegą, a także wszystkim pomiędzy, ponieważ on jest wszystkim dla mnie.

 Człowiek mniej cierpi, kiedy w coś wierzy.

 Człowiek musi przejść przez piekło, aby trafić do raju.

 Wszystko się zmienia, to nie znaczy, że na lepsze. Trzeba sprawić, by było lepiej. Nie można tylko gadać i mieć nadzieję, że samo się poprawi.

 Najważniejsze nie są pieniądze, największym darem jest uwaga i czas.

 Są rozczarowania przynoszące zaszczyt tym, którzy są ich przyczyną.

 Czasami wydaje się nam, że ludzie są loteryjnymi losami: że znajdują się obok nas, by urzeczywistnić nasze absurdalne nadzieje.

 Siedzę tu każdego poranka i marzę o wylaniu mojej kawy na wszystkie ulice, żeby wreszcie się obudziły.

 To zdecydowanie za szybko jak na powoli...