No, proszę, panno Jane, proszę nie płakać – powiedziała (…). ...
No, proszę, panno Jane, proszę nie płakać – powiedziała (…). Mogła równie dobrze powiedzieć ogniowi: „Nie pal się”.
Udostępnij:
Inspiracje:
Kochałem ją. Boże, strasznie ją kochałem. Nie mogłem uwierzyć, że dotarłem tak daleko, nie mówiąc jej o tym. Byłem idiotą, ale byłem piekielnie szczęśliwym idiotą.
Człowiek, który czyta - naprawdę czyta - jest nieobecny duchem.
Modlitwa za dzikich w sercu, trzymanych w klatce.
Chciałem, żeby całowała mnie tak jak ja ją – chciwie, zachłannie, jak człowiek głodny, nienasycony [...]. Chciałem, by oddawała mi każdy pocałunek, ale też każde muśnięcie ust, oddech przy szyi i każde przytulenie. Od pewnego czasu miałem jednak wrażenie, że oddaje mi coraz mniej, czasami byłem wręcz pewien, że jest już najbardziej zadłużoną dziewczyną na świecie.
To może paradoksalnie brzmi, ale są dramaty, które kończą się happy endem.
Śmierć jest siostrą snu.
Szukamy cierpienia tam, gdzie znaleźlibyśmy największą radość, bo wydaje nam się, że nie zasługujemy na szczęście.
O, nie, mój filozofie, nie zgodzę się z tobą – tchórzostwo nie jest jedną z najstraszliwszych ułomności, ono jest ułomnością najstraszliwszą!
Sens istnieje. Tylko jest ukryty przed nami. Ukryty zbyt dobrze.
Nie można zmienić świata, ale można go po kawałeczku poprawiać.