Najniebezpieczniejszymi wadami są te, które w umiarze są dobrem.

 Ludzie widzą to, co chcą widzieć, albo to, za co im się płaci.

 Proszę, nie zamykaj serca na miłość, bo to największy skarb.

 Może pewnego dnia uświadomisz sobie, że wszystko, czego z taką pewnością oczekiwałeś, wszystko co zostało ci obiecane, po prostu się nie zdarzy. Wiesz, że nadszedł czas, by podnieść ręce do góry, poddać się, odsunąć. Życie dobiegło końca, teraz kolej na kogoś innego.

 To naprawdę dziwne, czego miłość uczy człowieka o jego niedoskonałościach.

 Jeśli nie jesteś szczęśliwy, najlepiej przestań się tym zamartwiać i zobacz, jakie skarby możesz odnaleźć we własnym nieszczęściu.

 Chociaż oboje konsumują drobne kęsy czasu, wciąż pozostaje im niestrawna wieczność.

 Zrzucał przed nią kolejne maski i stawał się coraz bardziej odsłonięty, a przez to narażony na chłód i kanciastość świata. Trzeba go więc było bronić, ochraniać, ogrzewać słowami i własnym oddechem...

 [...] nie wiedziała, co to miłość. Nigdy nie słyszała tego słowa, użytego w jego ziemskim znaczeniu. Nie wiedziała więc, jak nazwać to, co teraz czuła. Czy jednak człowiek, który nie zna nazwy swej choroby, jest przez to mniej chory?

 Ponad połowę czasu na tym łez padole tracimy na jedzenie i spanie, szkoda życia (…).

 Każdy zasługuje na podziękowanie i pożegnanie.