A może po prostu jest tak, że świat tak łatwo niszczy piękne istoty.
Zapominamy to, co chcemy pamiętać, a pamiętamy to, o czym chcielibyśmy zapomnieć.
Byłeś godnym widoku, jak widok był godny ciebie.
Nie blednieje, nie zgrzyta zębami, nie gryzie pięści z bólu i nie szarpie sobie duszy ten, kto wcale nie kocha…
Ale to już los wszelkiej dialektyki - kto wojuje pojęciami, od pojęć ginie.
Gdyby miłość była pokarmem,
umarłbym z głodu na ochłapach,
które od ciebie dostawałem.
Fałszywa nadzieja dodaje fałszywej otuchy.
Nie zatrzymam czasu - pomyślał - jeszcze nie teraz, może innym razem.
Długa jest droga do raju skarbie, więc nie przejmuj się drobiazgami.
właśnie tam [w górach] w surowej ciszy i pierwotnej samotności, można Go łatwiej spotkać, poznać i przeżyć.
