Tylko w dzisiejszym chorym społeczeństwie człowiek może być prześladowany za ...

 „Moje napady szału ją przerażały. Przestała mi się zwierzać. Ostatniej nocy nie wytrzymałem, chwyciłem ją za ramiona i potrząsałem nią z całej siły. Pobladła,wyglądała, jakby miała się za chwilę pokruszyć. „Dlaczego płaczesz?!” „Nie mogę znieść twojej rozpaczy, twojego szlochu. Nie wytrzymam tego dłużej!”. Byłem wściekły, że zostawia mi tylko swoje ciało, że coraz mniej wiem o jej myślach, że zamyka przede mną duszę. Chciałem wejść w jej głowę. Chciałem, żeby myślała tylko o mnie. „Chodź, dam ci rozkosz” – szeptałem jej do ucha – „Dam ci zapomnienie”. „Dam ci niebo”. Nie broniła się (...)”

 Życie jest cudowne, gdy się nie boimy. Trzeba tylko nieco odwagi i wyobraźni.

 Nie trzeba skakać do piekła, żeby wiedzieć, że jest tam gorąco.

 Wkrótce będziemy parą starych, pomarszczonych stworzeń. Nie szkodzi – im brzydsi będziemy w oczach innych, tym piękniejsi będziemy dla siebie nawzajem.

 Chcesz rozśmieszyć Boga, opowiedz mu o swoich planach.

 Mówiła ,że nie czuje się ani szczęśliwa, ani nieszczęśliwa i tego nie może dłużej znieść.

 Czy ja naprawdę potrzebuję męża, żeby być nieszczęśliwą? Sama mogę to sobie zapewnić.

 Życie jest krótkie, a śmierć wieczna.

 Podróżować - to rodzić się i umierać co chwila.

 Książki mają duszę, duszę tych, którzy je piszą, którzy je czytają i którzy o nich marzą.