Uciec, mianowicie, trzeba dokądś. Gdziekolwiek to jest.

 Jeśli masz już zranić kogoś, kogo kochasz, rób to szczerze.

 A widzieć, to wierzyć...

 Często ceną szczęścia jesteśmy my sami.
Chodzi o to, aby ofiarować siebie, zrezygnować
z własnego życia, dać je w ofierze, ale nie
z ciężkiego obowiązku czy fanatyzmu,
ale lekko, ochoczo, z miłości.

 Pojęcie dobra i zła nie zmienia się z dnia na dzień.

 Jak przekleństw wiązanki bywają poranki.

 Masz wrażenie, że za chwile ktoś zrujnuje Ci " życie "? To nie zadręczaj się ta osoba już to zrobiła.

 Płacze matka z córką. Płacze ciocia z bratanicą. Płacze ofiara z ofiarą. Płacze ocalała z ocalałą.

 Są takie osoby, o których wiesz, po prostu masz przeczucie, że zostaną z Tobą na zawsze. Czasem znikają na jakiś czas, ale więź pozostaje i wraca się do siebie, jakby nigdy nic się nie zdarzyło, jakby czas stanął w miejscu. Zaczynasz rozmawiać i czujesz, jakbyście się widzieli wczoraj.

 Jeśli nie potrafisz pokochać boga, to znaczy że nie będziesz potrafił/ła pokochać i człowieka.

 Strach bywa różny, ale najgorszy jest strach przed wstydem.