Jak wielce kobiety cenią łańcuchy, którymi są skute!

 Porzuć wszystko, co znasz. Porzuć, porzuć, porzuć. Nie bój się, że zostaniesz bez niczego, bo na koniec to nic będzie ci podporą.

 Boję się mówić. Zapomniałam, jak się mówi. Nie wiem kim jestem, ale nie wiem też, kim oni są.

 Wielka poezja, będąc wielką i będąc poezją, nie może nie zachwycać nas, a więc zachwyca.

 (...) pamiętajcie, nigdy nie jest za późno, aby naprawić błąd.

 Czego się nauczymy, tego nam nikt nie wydrze.

 Ale co tam, przyjdzie czas, znajdzie się i rada.

 Nie wzdychaj do księżyca. Sięgnij po niego.

 Nie zawsze chcę wiedzieć dokąd podążam.

 Gdy wojownik rozumie, że ma tylko jedną drogę działania, wykorzystuje ją najlepiej jak może.

 Czy jest sens nadal być człowiekiem , gdy pozbędziesz się uczuć?