Dzisiaj, w ciemności, jestem pewna, że widzę prawdziwe gwiazdy. I dzisiaj zaczynam rozumieć, co to znaczy: bez końca. Moje życie to wieczna noc, bez pracy, bez przyjaciół, bez przyszłości.
Widzieć jedynie oczyma, to nie widzieć wcale.
Podobasz mi się, kiedy milczysz, robisz wtedy wrażenie nieobecnej; wydaje mi się, że twoje spojrzenie gdzieś ulatuje, a pocałunek zamknie twe usta.
Cierpienie i ból są niezbędne do przemiany.
Wybacza się niemal wszystko, tylko nie samemu sobie.
Szepnij mi w sercu, powiedz, że jesteś.
Są tacy, którzy uciekają od cierpienia miłości. Kochali, zawiedli się i nie chcą już nikogo kochać, nikomu służyć, nikomu pomagać.
Taka samotność jest straszna, bo człowiek
uciekając od miłości, ucieka od samego życia.
Zamyka się w sobie.
Gdy się za czymś bardzo tęskni i wreszcie ma się to w zasięgu ręki, można wpaść w euforię, ale to mija, gdy znów się zderzymy z twardą rzeczywistością.
Prawdziwy geniusz objawia się w tym, żeby otrzymać to, co się chce, bez walki.
Człowiek jest czymś zdumiewającym.
Bo żyć możesz tylko tym, za co zgodzisz się umrzeć.
