Łatwiej nie znaczy lepiej.

 Jak dziwnie jednakże krystalizują się całe światy między łydkami dwóch osób.

 Nie mamy sobie już nic do powiedzenia, ale nie potrafię po prostu odwrócić się na pięcie i odejść.

 Żyj szybko, umieraj młodo, kochanie, zanim się zestarzejesz - zaśpiewała.

 Ale trudno jest wyzbyć się strachu, kiedy się już zagnieździ.

  Akcja! - słyszę. Unoszę łuk nad głową i ryczę z całą złością, na jaką mnie stać:
- Ludu Panem, walczymy śmiało i nasycimy głód sprawiedliwości!
Na planie zapadła grobowa cisza, która trwa i trwa.
W końcu przerywa ją trzask interkomu oraz donośny, zgryźliwy śmiech Haymitcha. Udaje mu się w końcu zapanować nad sobą na tyle, by wykrztusić:
- I tak oto, przyjaciele, umiera rewolucja.

 - Jest w nim zakochana.
- Nie, nie jest.
- Ależ tak, jest. Tylko jeszcze o tym nie wie.

 Wiedza może zaszkodzić temu, kto nie jest gotowy na jej przyjęcie.

 Wybacz, ale nie jestem gotowa umrzeć w tej sekundzie.

 We mnie jest dwu ludzi, jeden zupełnie rozsądny, drugi wariat. Który zaś zwycięży?

 Suma kątów za którymi tęsknię, jest na pewno większa od 360.