Ścieżki wiedzy prowadzą przez cierpienie.

 Życie jest do kitu. A poza tym zimno mi w stopy.

 Nie dostaje się mądrości w darze, trzeba ją odkryć samemu po wędrówce, jakiej nikt nie może podjąć za nas ani jej nam oszczędzić, bo ona jest spojrzeniem na świat.

 Lecz on siedział, a siedząc siedział i siedział jakoś tak siedząc, tak się zasiedział w siedzeniu swoim, tak był absolutny w tym siedzeniu, że siedzenie, będąc skończenie głupim, było jednak zarazem przemożne.

 Doskonale to wiem, dzielimy przecież ten sam ból. Tak się właśnie dzieje, gdy ludzie stają się jednością: od tej pory dzielą się nie tylko miłością. Wspólny jest także ich ból, smutek, rozpacz.

 Ja już teraz niczego nie chwalę ani nie ganię. To głupie stanowisko wobec życia.

 (...) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze.

 Idea nie jest rzeczywistością, idea wina nie jest winem, idea kobiety nie jest kobietą.

 Wspomagaj mnie, diable, mój patronie!

 O swoich zmartwieniach należy rozmawiać z innymi, wtedy stają się lżejsze.

 Wierzę, że tam w górze jest coś, co czuwa nad nami. Niestety, jest to rząd.