Jestem strasznym nadwrażliwcem. Bycie nadwrażliwcem to chodzenie po cienkiej linie: jest euforia, czyli nagła radość z drobiazgów albo depresja, czyli załamanie i upadek. Niektóre rzeczy widzę trzy razy mocniej niż inni. Tak jak zauważam różne piękne sprawy, tak widzę syf, którego ludzie nie zauważają. Wrażliwość, która daje mi masę możliwości, musi ze mnie wyjść. Jak zaczynam ją w sobie kumulować, to jest źle.
Pomimo nieograniczonego potencjału ludzie pozwolą wmówić sobie wszystko. Nawet to, że są słabi. I są.
Moje myślenie o Tobie jest rozsądniejsze od mojego pisania do Ciebie.
Nawet najstraszliwsza bestia będzie kiedyś odległym wspomnieniem.
Miłości nie da się poskromić.
Raj to nie jest nieustająca ekstaza, ale te krótkie chwile szczęścia, dla których warto cierpieć.
Jedyne, co odróżnia mnie od wariata, to fakt, że nim nie jestem
wszystko już było, oprócz nas...
Przecież biblioteki kryły mnóstwo pomysłów, a nowe pomysły stanowiły najgroźniejszą, najbardziej niebezpieczną broń świata!
Codziennie rano budzę się z kacem życia.
Dawać bez wahania,
tracić bez żalu
i zdobywać bez
chciwości…
