Jestem strasznym nadwrażliwcem. Bycie nadwrażliwcem to chodzenie po cienkiej linie: jest euforia, czyli nagła radość z drobiazgów albo depresja, czyli załamanie i upadek. Niektóre rzeczy widzę trzy razy mocniej niż inni. Tak jak zauważam różne piękne sprawy, tak widzę syf, którego ludzie nie zauważają. Wrażliwość, która daje mi masę możliwości, musi ze mnie wyjść. Jak zaczynam ją w sobie kumulować, to jest źle.
Strata czasu jest, podobnie do śmierci, nieodwracalna.
Człowiek ma cenę.
Może nawet sól jest lepsza od złota - bo złoto dzieli, a sól łączy.
Kiedy człowiek jest naprawdę zraniony, nie może znaleźć słów.
Przeznaczeniem nas, wielkich samotników, są o wiele wyższe sprawy.
Jeśli możesz czemuś nadać nazwę, przestaje być takie straszne... Ludzie boją się tego, czego nie znają.
Nie jestem jeszcze człowiekiem z kropką na końcu zdania...
Egoizm bowiem bywa lekarzem serca.
- Jest w nim zakochana.
- Nie, nie jest.
- Ależ tak, jest. Tylko jeszcze o tym nie wie.
Człowiek zawsze jest odważniejszy, gdy ma widownię.
