Jestem strasznym nadwrażliwcem. Bycie nadwrażliwcem to chodzenie po cienkiej linie: jest euforia, czyli nagła radość z drobiazgów albo depresja, czyli załamanie i upadek. Niektóre rzeczy widzę trzy razy mocniej niż inni. Tak jak zauważam różne piękne sprawy, tak widzę syf, którego ludzie nie zauważają. Wrażliwość, która daje mi masę możliwości, musi ze mnie wyjść. Jak zaczynam ją w sobie kumulować, to jest źle.
Praca jest taka, jaką ją uczynimy.
Świat należy do szaleńców albo do hipokrytów. Tylko te dwa typy istnieją na ziemi. A ty musisz wybrać swój.
Powiedz jeszcze raz: „prowokujesz”. Prowokująco układasz przy tym usta.
To chyba w ludziach najsmutniejsze -
ich najważniejsze myśli i uczucia często umykają niewypowiedziane
i mało kto umie je właściwie odczytać.
Nieważne kim się jest, ważne czego się dokonało i czego jeszcze się dokona.
...sukces to zazwyczaj coś, co nie pochodzi od artysty, lecz od publiczności.
Aby dowiedzieć się,
co ludzie naprawdę myślą,
trzeba zwrócić większą uwagę
na to, co robią, niż na to, co mówią.
Ciekawe, że istnieje bóg wina, a bóg kaca już nie.
Jestem tak zmęczony, że czasami nie mam ochoty się rano obudzić.
Słowa są pułapką.
