Jestem strasznym nadwrażliwcem. Bycie nadwrażliwcem to chodzenie po cienkiej linie: jest euforia, czyli nagła radość z drobiazgów albo depresja, czyli załamanie i upadek. Niektóre rzeczy widzę trzy razy mocniej niż inni. Tak jak zauważam różne piękne sprawy, tak widzę syf, którego ludzie nie zauważają. Wrażliwość, która daje mi masę możliwości, musi ze mnie wyjść. Jak zaczynam ją w sobie kumulować, to jest źle.
Winston przerwał czytanie, głównie po to, aby rozkoszować się faktem, że czyta, na dodatek w wygodnych i bezpiecznych warunkach.
I nie wierzę, że nie żyjesz.
Musisz żyć, skoro wciąż cię czuję.
-Wiara- powiedział cicho Jace. -
Musisz mieć wiarę. Ale musisz również wiedzieć ...że kiedy ze mną pójdziesz, nie będzie powrotu. Przez długi czas.
Zobaczyłeś mnie, zanim ja zauważyłam ciebie.
Wybacz, ale zmęczyło mnie już czekanie, by ludzkość wreszcie przejrzała na oczy.
(...) prawdziwa siła to pozostać szczerym z starciu ze złem.
Też nie jestem geniuszem, ale są granice niedorozwoju technicznego.
Bez matki nie ma chatki.
Niestety, brak chęci do życia nie wystarcza, by mieć ochotę na śmierć.
Jutro jest nie obietnicą, ale szansą.
