A droga wiedzie w przód i w przód
Choć zaczęła się tuż za progiem –
I w dal przede mną mknie na wschód,
A ja wciąż za nią – tak jak mogę…
Skorymi stopy za nią w ślad –
Aż w szerszą się rozpłynie drogę,
Gdzie strumień licznych dróg już wpadł…
A potem dokąd? – rzec nie mogę.
W końcu rany po ludziach, którzy odeszli, najszybciej goją się w osiedlowych barach.
...Najgorszą samotnością
nie jest ta, która otacza człowieka,
ale ta pustka w nim samym.
Nic tak nie irytuje ludzi, którzy chcą ci obrzydzić życie, jak to, że zachowujesz się, jak gdybyś tego nie zauważał.
Miłość to nie coś, co ci się przydarza, ale coś, co się robi.
Gdyby ludzie robili tylko to,
co wyglądało na możliwe,
do dzisiaj siedzieli by w jaskiniach.
Z oceanu błogiej nicości trafiłam wprost na rozpędzoną karuzelę wrażeń.
Nie przegrywaj, póki nie przegrasz.
Są rozczarowania przynoszące zaszczyt tym, którzy są ich przyczyną.
Kiedy kończy się miłość,
można spodziewać się
wszystkiego poza
odpowiedzią na pytanie
"dlaczego?".
Nieoczekiwane propozycje podróży są lekcjami tańca udzielanymi nam przez Boga.
