Pięć minut po północy Wpatrzeni w siebie mamy się chyba ...

 Kto nie dotknął ziemi ni razu, Ten nigdy nie może być w niebie.

 Chaos zawsze pokonuje porządek, gdyż jest lepiej zorganizowany.

 Niektóre rzeczy można obejść tylko w ten sposób, że pędzi się przez sam ich środek.

 Są więzienia gorsze od słów.

 A jednak potrzeba mi twoich słów i trzeba twojej pamięci. Pamiętaj o mnie, dobrze? Może będę się mniej bała, może będę usypiała spokojniej...

  Samobójcy jawią się nam jako obciążeni poczuciem winy za indywidualizację, jako owe dusze, które za cel życia uważają już nie doskonalenie się i kształtowanie samych siebie, lecz unicestwienie się, powrót do matki, do Boga,
do wszechświata. Natury takie są w większości zupełnie niezdolne do popełnienia prawdziwego samobójstwa, ponieważ pojęły dogłębnie tkwiący w nim grzech. Dla nas są jednak samobójcami, gdyż w śmierci, a nie w życiu widzą wybawiciela, są gotowi usunąć się i poświęcić, zgasnąć i wrócić do początku.

 Żyjmy tak, jakby nie było żadnej nadziei, a jeśli się rozczarujemy, to pozytywnie.

 W dziesięć lat można poruszyć nawet góry.

 Tak cholernie łatwo jest być pod ręką, kiedy jest za późno.

 Świat był tutaj, gdzie zaginęło serce, oddane innemu człowiekowi. Czyż nie w tym świecie pragnęła żyć? Odnaleźć miłość i trzymać się jej obiema rękami. Miłość to wszystko, czego potrzebujesz.