Miłość to nagła potrzeba wtulenia się w kogoś i bycia obok niego. To pragnienie, by trzymając tego kogoś w ramionach, zostawić cały świat na zewnątrz. To tęsknota za bezpiecznym schronieniem dla duszy
Miłość to coś kruchego i przekupnego.
Kiedy Bogowie chcą cię ukarać, spełniają twoje prośby.
Nie można ocalić życia, dopóki się go straci.
Ale czyż miłość to nie jest właśnie: dwoje zwierząt, które się pożądają do utraty zmysłów?
Bóg nie może być wszędzie. Dlatego stworzył matkę.
Nieoczekiwane propozycje podróży są lekcjami tańca udzielanymi nam przez Boga.
Granie jakiejś roli jest zawsze męczące.
Człowiek zupełnie nie wie, kiedy tonie, która kropla wody wyznacza mu koniec.
Może prawdziwe uczucie to nie nagły płomień, trzęsienie ziemi. Może wystarczy dotknięcie dłoni, silny uścisk ramion, łagodny głos. I może nie od razu zmienia świat, a jedynie dwa życia na lepsze, trochę spokojniejsze i nie tak strasznie samotne.
Bo kiedy ktoś idzie za głosem serca,
to dochodzi dokąd chce. Osiąga to co chce.
Pod warunkiem, że spróbuje.
