Oczy czarne jak ocean o północy.

 Dałem Ci to, co miałem najcenniejszego.

 Pogubiłem się już w liczbie rozczarowań.

 Wszystko jest możliwe.
Niemożliwe wymaga po prostu więcej czasu.

 Książki to parawan i tym są też dla mnie.

 Nie lubię dziennikarzy (...) dlatego, że są to przeważnie ludzie płytcy, bezczelni i frazesowicze.

 Życie to jedna, wielka seria rozstań,
ale najbardziej rani brak chwili pożegnania.

 Ludzie, którzy pragną władzy, nie mają skrupułów.

 [...] bałem się pogryzienia przez chorą na wściekliznę rzeczywistość, strzaskania iluzji, romantyzmu utopionego w ostatnich złotówkach, dylematach - cola czy chleb.

 Ilekroć nie mówimy sobie prawdy coś staje między nami.

 Szczęście nie sprzyja ludziom biernym. Trzeba je prowokować, zdobywać, trzeba po prostu na nie zasłużyć...