Miecz przeznaczenia ma dwa ostrza. Jednym jesteś ty.

 Zadaj sobie trzy pytania, Tatiano, i dowiesz się, kim jesteś. Spytaj siebie, w co wierzysz. Spytaj siebie, czy masz nadzieję. I najważniejsze: spytaj siebie, kogo kochasz? [...] Już wiem, kim jestem, pomyślała, biorąc go za rękę. Mam na imię Tatiana. Wierzę w Aleksandra. To on jest moją nadzieją. I kocham go nad życie.

 To chyba leży w ludzkiej naturze: chcemy tego, czego nie możemy mieć

 Jesteś moim oddechem, moim życiem, moim sercem.

 Nie wszystko należy pamiętać.

 Możesz być biedny, ale nikt nie może odebrać ci wolności do spieprzenia sobie życia, jak tylko żywnie ci się podoba.

 Nie sposób jednak zaczynać od nowa. Tylko niemowlę może zacząc całkiem od początku.

 Wielu ludzi powie ci, że nie dasz rady
– A ty po prostu odwróć się i powiedz "no to patrz".

 Dziecko, to nie zbiór komórek - to zbiór naszych uczuć.

 Miała racje. Dlaczego ona zawsze miała rację na swój własny, przedziwny sposób?

 Klnę, bo boli. Płaczę, bo nie daję już sobie rady!