Jeden krok rozpoczyna tysiąc-milową podróż.

 Z ludźmi jest tak jak z zegarkami! Najważniejsze jest to, co mają w środku.

 Skoro Alex Cię wybrał, powinnaś wierzyć, że i ja Ciebie wybrałam.

 Nie bądźmy nigdy tłumem. Nie krzyczmy, kiedy krzyczą inni.

 Zmarli pozostawiają wśród nas swoje cienie, jak echo w przestrzeni, w której niegdyś żyli. Prześladują nas, nie przekwitając, nie starzejąc się tak jak my. Strata, którą opłakujemy, nie wpływa na ich przyszłość, lecz wyłącznie na naszą.

 Aby śmiało patrzeć w przyszłość, nie trzeba niczego, prócz wiary.

 Utracić miłość to nieszczęście. Ale nigdy nie kochać to tragedia.

 Opłakuję coś, czego nigdy nie miałam. Co za absurd. Rozpacz
z powodu przeklętych nadziei, przeklętych marzeń i oczekiwań.

 Zapamiętaj mnie, myśl o mnie, szukaj mnie, znajdź mnie.

 Chodzi o to, że musi coś przecież istnieć. Jakaś granica, za którą nie wolno przejść,
za którą przestaje się być sobą.

 Człowiek musi jeść, pić i ubierać się; reszta jest szaleństwem.