Wiem - przyznał cicho. Ale ja ciągle tu jestem. I ...

 Szczęśliwe zakończenie to luksus na jaki może pozwolić sobie fikcja.

 Skoro Bóg nie zadowolił wszystkich, jak ja mam to osiągnąć?

 Idziemy przez życie jak pociąg, pędzący w ciemności do nieznanego celu.

 Nie chcę i nie potrzebuję też żadnej innej podzięki, jak tylko, byś mnie kochał.

 Te bzdury, które mówimy, są niczym piana na wodzie; czyny to krople złota.

 Czyż nie jest to przywarą raczej wrodzoną wszystkim ludziom, którzy pospolicie lubią mówić i zdania swoje dawać o tym, co najmniej rozumieją?

 Uśmiechnęła się skromnie i wyszła na palcach z jego życia.

 Jak się zaczyna, nie wiedząc nic, to wszystko jest możliwe.

 Kto sobie nie ufa, kłamie zawsze.

 Jestem teraz bardzo bogata: mam kogoś, kogo mogę kochać (…).