Niechętnie cokolwiek przyrzekałam. Zbyt łatwo było nie dotrzymywać słowa.

 Właściwie żyjemy w epoce sloganu „po użyciu – wyrzucić”. Wysmarkaj się w innego człowieka jak w chusteczkę, wrzuć do klozetu i spuść wodę.

 W jednej chwili czuje się optymizm,
by już w następnej poddać się przekonaniu,
że wszystko rozsypie się w gruzy.
I w końcu tak się właśnie dzieje.

 Zjadam krowie mózgi.

 Dopóki nie cieszy nas czyjś upadek, dopóty wciąż możemy oglądać własne odbicie w lustrze. Rozkoszowanie się miernotą bliźniego jest szczytem miernoty.

 Przyszło ci już kiedyś na myśl, że bez nas ten świat mógłby być rajem?

 Dwadzieścia pięć lat życia to w jego świecie całkiem niezłe osiągnięcie.

 Nie ważne jest, czy się czegoś dokonało, czy nie. Ważne jest, by ludzie myśleli, że tak się właśnie stało.

 Kto z siebie bestię uczynił, uwalnia się od bólu bycia człowiekiem.

 Nie uciekniesz. Znajdziemy cię wszędzie. A kiedy cię znajdziemy, to koniec z tobą.
Koniec.
Z tobą.

 Nie można tylko siedzieć w domu, kiedy na świecie dzieje się tak źle.