Kiedy masz szesnaście lat, musisz być geniuszem w sztuce niedopowiedzeń.

 Wspomnienia są gorsze niż teraźniejszość, bo już nic z nimi nie możesz zrobić. Musisz je mieć. I to jest straszne.

 I przez okamgnienie niemal mam wrażenie, że jesteśmy znowu razem.

 Człowiek sukcesu to ktoś, kto potrafi zbudować solidne fundamenty z cegieł, którymi inni w niego rzucają.

 Aby móc iść dalej trzeba przezwyciężyć to uczucie zagrożenia...

 Chłodne powietrze wchodzi i wychodzi z moich płuc boleśnie, ale to dobry rodzaj bólu: ból, który przypomina, jak cudownie jest oddychać.

 Każde spotkanie niesie w sobie początek straty.

 Dwa drinki. Dwie aspiryny. I jeszcze raz.

 Potrzebne jej było nie moje ramię,
a jakiekolwiek ramię. Potrzebowała nie mego ciepła, a ciepła drugiego człowieka. Poczułem się winny, że ja to tylko ja.

 Stwierdzenie, że coś jest sztuką, to nie to samo, co stwierdzenie, że jest to dobra sztuka.

 Jeśli postępujesz dobrze, to często dlatego, że ktoś inny postępuje źle.