Układ przypadków to właśnie przeznaczenie.

 Jak to jest, że mogą w nim być dwa tak sprzeczne uczucia?

 Wszyscy bohaterowie i złoczyńcy są tak naprawdę potworami.

 Uciec, mianowicie, trzeba dokądś. Gdziekolwiek to jest.

 Wszystko ma konsystencję oprócz mnie. Ja gdzieś zniknąłem.

 Przyślij mi oręż w postaci stalowych serc.

 Człowiek z epoki katastrof nie ma własnego losu, nie ma charakteru, nie ma własnych myśli.

 Szczęśliwe zakończenia nie wydarzają się same z siebie. Czasem trzeba na nie zapracować.

 Człowiek niezmiernie lubi czuć się pokrzywdzony.

 Bo przeszłość określa teraźniejszość.

 - Co się robi, kiedy człowiek zaczyna się bać, że wszyscy go zostawią?
- Trzeba się postarać, żeby zostali.
- A jeśli to niemożliwe albo nie umie się tego zrobić? (...)
- Należy ich uprzedzić i samemu uciec, żeby nie trzeba było patrzeć, jak odchodzą.