Wczoraj do ciebie nie należy. Jutro niepewne… Tylko dziś jest ...

 O, jakże pusty jest głos nauki, kiedy się o nią rozpaczliwie uderza głową pełną namiętności.

 Bałam się, to próbowałam uciec. Nienawidziłam, to próbowałam walczyć.

 Ludzie kochają zwycięzcę. Podziwiają go. Zachwycają się nim, więcej, wielbią. Opisują go, używając słów takich jak bohater, odwaga i wytrwałość. Garną do niego, chcą go dotykać. Pragną być tacy, jak on. Ale dlaczego? Jakie cechy zwycięzcy chcemy naśladować? Jego zaślepioną pogoń za czczą chwałą? Jego rozdętą samolubną obsesję, by zawiesić na szyi kawałek metalu? Gotowość poświęcenia wszystkiego,
w tym ludzi, żeby w imię zdobycia tandetnej statuetki być lepszym od innych na sztucznej nawierzchni? Dlaczego oklaskujemy ten egoizm,
tę miłość własną

 Jeśli nie możesz dziś nikogo kochać, przynajmniej postaraj się nikogo nie skrzywdzić.

 Gdyby istniała taka choroba jak nieuleczalny liberalizm, umarłabyś w dzieciństwie.

 Ludzkie wybory, to wyłącznie znakomicie wystudiowana gra.

 Dobry Boże, czy płaczesz kiedy razem ze mną?

 Urodziłem się i jakoś dotąd żyję.

 Pytasz, jak będę cię kochał, więc ci powiem, że na pewno głośno. Tak, żebyś wyraźnie poczuła na ciele każdą literę - od K, poprzez O, C, H, A aż do M. Dopiero później, tuż przed snem, będę kochał cię delikatnie i półgłosem, by, jak zaśniesz, kochać cię nie do powiedzenia.

 Smoki nie mają dusz. Nikt nie oczekuje od nich pobożności.