Podstawowa strategia: kiedy cię przyłapią z opuszczonymi gatkami, zacznij wrzeszczeć ...

 Ludzie sukcesu myślą: tworzę swoje życie, ludzie przeciętni myślą: życie mi się przydarza.

 Wielu ludzi musi zachorować,
by zdać sobie sprawę z cudowności życia.

 Wpatrując się w sufit, doszła do wniosku, że może dlatego nie może płakać. Bo jaki był sens rozpaczać, skoro nie miał jej kto pocieszyć? I kiedy nawet samej siebie nie umiała pocieszyć?

 Sukcesu nie mierzy się ilością pucharów, ale tym jaki dystans musiałaś przebyć, aby dotrzeć w miejsce, w którym jesteś stamtąd gdzie byłaś.

 Zostaję twardy, choć serce chce pęknąć.

 To nie czekanie jest problemem, tylko to, na kogo się czeka.

 Dzieje człowieka to dzieje cierpienia!

 Ale może powinniśmy kochać to, czego nie umiemy pojąć.

 Trudno wypuścić z ręki coś czego człowiek się kurczowo trzymał. Nawet kiedy to coś jest najeżone cierniami. Może zwłaszcza wtedy.

 Wyrzuty sumienia istnieją. Są bezużyteczne i zjadają człowieka od wewnątrz.