Zaraz umrę, a ja nadal nie wiem nic o śmierci.

 - Zawsze to strasznie długo […]
- Zawsze nie trwa wystarczająco długo, jeśli chodzi o ciebie.

 Kocham cię, to nic i wszystko zarazem.

 Ludzie małoduszni zawsze usiłują pomniejszych innych (...).

 Nigdy nie jest za późno – pomyślała – nigdy, nawet na godzinę przed nicością nie jest za późno.

 Z czego żyję? Z przyzwyczajenia, proszę pana.

 Czasami jest ciężko, kiedy chce się być takim jak koś inny, ale nie wie się, jak to osiągnąć.

 Szukasz pomocy, idź do psychiatry. Szukasz prawdy, przyjdź do mnie.

 Przyślij mi oręż w postaci stalowych serc.

 Naucz się słuchać, okazja
czasem puka bardzo cicho.

 Nie mówię, że odwołuję to, co powiedziałem ale niemniej było to niegrzeczne.