Tylko niekiedy szczęście bywa darem, najczęściej trzeba o nie walczyć.

 Zamierzam złożyć mu propozycję nie do odrzucenia.

 Zaprzeczanie, niedomówienia, tajemnice i przeinaczenia.

 Nie mów nikomu, bo inaczej spłoniesz w piekle.

 Człowiek z epoki katastrof nie ma własnego losu, nie ma charakteru, nie ma własnych myśli.

 ... nie ma złej pogody. Można się tylko nieodpowiednio ubrać.

 Była w tym okrutna ironia, że aby ocalić ludzi, trzeba zniszczyć kościół.

 Żeby wszystko grało, musisz sam zostać dyrygentem.

 Złoszczenie się na kogoś jest jak picie trucizny w oczekiwaniu,
że ta druga osoba umrze.

 Może nie perfekcja życia, a jego chaos sprawia, że rzeczy nabierają znaczenia?

 Żadne wydarzenie nie jest tak złe jak lęk, który je poprzedza.