Prawdziwe oblicze ludzi poznajemy w trudnych chwilach.

 Żałuję, że nie wiedziałem wówczas tego, co teraz wiem

 Unieście rąbki sukien, drogie panie, wkraczamy do piekieł.

 Co mi tam czas! Bywa, że i cały miesiąc odda się chętnie za pół rubla, a innym razem za żadne skarby nie sprzedałoby się nawet pół godzinki.

 Opowiedziałbym wam tę historię do końca, ale boję się porzygać.

 Jestem skrajnie wyczerpany,
a przecież jest rano...

 Nie znam roli, którą gram, wiem tylko, że jest moja, niewymienna.

 Człowiek nie należy do żadnej ziemi, dopóki nie ma w niej nikogo ze swoich zmarłych.

 Tysiąc wypitych razem kaw głupi myślałem, że cię znam.

 Poznając bez końca, bez końca doznajemy błogosławieństwa; wiedzieć wszystko byłoby przekleństwem.

 Kiedy ludziom zależy na sobie, zawsze potrafią znaleźć jakiś modus vivendi.