Oto miałam oddać życie za kogoś innego, za kogoś, kogo ...

 Pewnie, mogę zaakceptować to, że i tak zmierzamy donikąd
Ale ostatni raz pójdźmy tam
Połóż się obok mnie

 Powiedz jeszcze raz: „prowokujesz”. Prowokująco układasz przy tym usta.

 Świat wydaje się taki czysty, gdy spogląda się w niebo.

 Czasami szczęście polega na tym, że mamy kogoś, za kim możemy tak mocno tęsknić.

 Żeby dać, trzeba mać.

 Śmierć jest w was, jak słowik w klatce, ode mnie tylko zależy, żeby go wypuścić.

 Poznając bez końca, bez końca doznajemy błogosławieństwa; wiedzieć wszystko byłoby przekleństwem.

 Spróbujcie z koloru moich słów odgadnąć, kim jestem.

 Lepiej by zraniła cię prawda, niż pocieszyło kłamstwo

 Śmierć to nie mniejszy cud niż narodziny.