(...) miotani życiem szamotamy się między pragnieniem a rzeczywistością.

 Przewodnią myślą mego życia jest on. Gdyby wszystko przepadło, a on jeden pozostał, to i ja istniałabym nadal. Ale gdyby wszystko zostało, a on zniknął, wszechświat byłby dla mnie obcy i straszny, nie miałabym z nim po porostu nic wspólnego.

 Początki zawsze są trudne jak fizyka kwantowa i bolesne jak hemoroidy.

 Pracowici ludzie są najszczęśliwsi, ponieważ nie mają czasu się nad sobą użalać.

 Pogoń za szczęściem się kończy. Zawsze bezcelowa, ale dla której warto poświęcić życie.

 Jeśli chcesz rozśmieszyć Boga, opowiedz mu o twoich planach na przyszłość.

 Śpiewał, że możemy być tacy, jak oni, jak Romeo i Julia. Innymi słowy - martwi.

 Samotność jest przeznaczeniem wszystkich wybitnych duchów: od czasu do czasu boleją nad nią, zawsze jednak ją wybiorą, jako mniejsze zło.

 Cuda nie zdarzają się nikomu z wyjątkiem tych szczęśliwych czubków, którzy widzą je wszędzie.

 Oczywiście, że nie jest doskonałe. W moim świecie nic nie jest doskonałe. Ale naprawdę nie przychodzi mi do głowy, co może być w nim nie tak.

 Samotnemu cały świat pustynią.