"Niby nic, ale całe to popołudnie było dla mnie niezwykłe. ...

 Koszmar, który można przeżyć raz, za drugim razem zabija.

 Takie właśnie szczęście jest chyba największe, kiedy nie potrafi się podać tylko jednego powodu.

 Brak poczucia humoru nie zawsze jest dowodem powagi.

 (…) najgroźniejszy jest ten, który nie ma już nic do stracenia.

 Wielki człowiek jest jak orzeł; im wyżej się wznosi, tym mniej jest widziany, ukarany za swą wielkość samotnością duszy.

 Niechętnie cokolwiek przyrzekałam. Zbyt łatwo było nie dotrzymywać słowa.

 Nie żyję w sprzeczności ze sobą;wiodę życie,w którym istnieją sprzeczności.

 Raj to nie jest nieustająca ekstaza, ale te krótkie chwile szczęścia, dla których warto cierpieć.

 Nie interesują mnie opinie ludzi i ich myślenie na mój temat.

Jestem jaki jestem i robię to co robię. Niczego się nie spodziewam i nie oczekuje, a akceptuję wszystko. To bardzo ułatwia życie.

 Byli dziećmi czasu pogardy. I tylko pogardę mieli dla innych.