"Niby nic, ale całe to popołudnie było dla mnie niezwykłe. ...

 Nie rób sobie nadziei, a nikt cię nie zrani. Nie ufaj i nie kochaj, a nikt cię nie zrani. Złam własne zasady.

 Pomimo nieograniczonego potencjału ludzie pozwolą wmówić sobie wszystko. Nawet to, że są słabi. I są.

 Są w życiu chwile, gdy myśli się, że już gorzej być nie może. Wtedy właśnie okazuje się, że jednak może.

 Lubię Cię Edgar. Masz styl i klasę, zostań moim przydupasem.

 Kiedy biegniesz po ziemi i biegniesz razem z ziemią, możesz biec bez końca.

 Powrócą jeszcze raz dni, tygodnie, lata spędzone tu, na froncie, a wówczas powstaną z martwych nasi koledzy i będą maszerować z nami, w naszych głowach zapanuje jasność, będziemy mieć cel i będziemy tak maszerować, nasi martwi koledzy obok nas, lata na froncie za nami - ale przeciwko komu, przeciwko komu?

 Tej nocy na niebie było mnóstwo gwiazd, ale nie były to gwiazdy zakochanych.
Tu, milę powyżej poziomu morza, gwiazdy wydawały się ostre i okrutne niczym otwory wycięte w czarnym aksamicie, rany zadane niebu boskim kolcem do lodu.
To były gwiazdy tych, którzy nienawidzą
i Harold czuł, że może pomyśleć życzenie: Chciałbym, żebyście zdechli, świnie.

 Ważniejsze jest nie zwycięstwo, lecz właściwe wykorzystanie zwycięstwa.

 Im więcej ktoś ma do stracenia, tym bardziej chce to zatrzymać.

 Nie wierzę w wieczną szczęśliwość, wierzę w szczęśliwe momenty.