Gdzieś musi być granica błędów do popełnienia przez jedną osobę.

 Czasem czuję się pewnie, widzę jasno, działam trzeźwo i jestem w dobrym nastroju. Potem jednak przychodzi chmura i znów chwytają mnie konwulsje: jakbym wbrew swej woli tracił cząstkę siebie.

 Żyjemy dzięki nim i oni żyją w nas.

 Może słowa potrzebują ciepła, gdy się rodzą od nowa.

 Wielką pychą sprowadzisz na się wielkie poniżenie.

 Obie rzeczy - zarówno to, przed czym uciekasz, jak i to, za czym wzdychasz - są w tobie.

 Nie przejmuję się moralnością, wyżej cenię inteligencję.

 Jeśli nie dotrzymujesz słowa w małych sprawach, to nie dotrzymasz też w dużych.

 Jakież dziwne są te ludzkie charaktery! Nawet miłują tak, jakby nienawidzili!

 Wymyślał mu brukowanymi słowami i ja tego nie mogę powtórzyć.

 Zostałaś stworzona, żeby opiekować się mną, a ja będę opiekował się tobą.