Poczucie humoru dobrze amortyzuje życiowe wstrząsy.

 Miłość,
w poczekalni niepewności, niecierpliwe ma dłonie.

 Prawa natury gwarantują, że kiedy jedne drzwi się zamykają, otwierają się inne.

 - Wytrzymasz - powiedział. - Nawet wyobrażenia nie masz, ile można wytrzymać.

 Z trudem przypominam sobie me ponure życie nim cię poznałem.

 Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać niczego bardziej niż tego, za czym tęskni.

 Życie to dar narzucony każdemu człowiekowi, choć nikt o niego nie prosi.

 Uciekam, więc jestem. A raczej: uciekam, więc przy odrobinie szczęścia nadal będę.

 Czuła, że umiera i... próbowała żyć. Dla niego. Dla kota.

 Gdy wieją wichry zmian, jedni
budują mury, inni budują wiatraki.

 A potem świat znowu zaczął istnieć, ale istniał zupełnie inaczej.