Chciałem się o czymś przekonać, pchała mnie chęć dowiedzenia się, przekonania się natychmiast, czy jestem jak inni wszą, czy też człowiekiem? Czy potrafię przekroczyć ów próg, czy nie? Czy jestem drżącym, nędznym stworem, czy też mam prawo...?
Nie warto być dobrym, bo dobroć to uległość, a uległość jest tożsama ze słabością.
Cholera, nienawidzę nadziei bardziej niż Gargamel smerfów.
Dziś musi być czwartek. Nigdy nie mogłem się połapać, o co chodzi w czwartki.
Tak długo, jak jesteśmy ludźmi, będziemy się mylić.
I owszem, wytrzymasz- wyszeptał.- Wytrzymasz wszystko.
Zło nie lubi na siebie patrzeć.
Bohaterowie nie istnieją. A gdyby istnieli, ja nie byłbym jednym z nich.
Stali w kolejce jak w sklepie. Kiedy jednego obsłużono śmiercią, inni przesuwali się na jego miejsce.
Jak można kochać Boga który jest niewidzialny, nie kochając człowieka który jest obok nas.
-No przecież trzeba nauczyć się chodzić, sir, zanim człowiek spróbuje biegać.
– Nie! Nigdy tego nie mów, Tolliverze! Nigdy! Biegaj zanim zaczniesz chodzić! Lataj zanim zaczniesz pełzać! Ale zawsze naprzód! (…) Wszystko albo nic, Tolliverze!
