Zdarzają się większe wady u konia niż próżność.

 Na żadnym zegarze nie znajdziesz wskazówek do życia.

 Polski przemysł wydobywczy
potrzebuje naprawy,
a nie bezmyślnej likwidacji.

 Świat jest niedokończonym obrazem.

 Nie ma ucieczki od bólu; trzeba go oswoić, żeby nie dokuczał.

 Jeśli kogoś kochamy, chcemy poznać nie tylko duszę, ale i ciało ukochanego. Czy to takie ważne? Nie wiem, pewnie przemawia przez
nas instynkt. W tej kwestii trudno przewidzieć własne reakcje albo wyznaczać sobie granice.
Najwspanialsze jest odkrywanie, kiedy onieśmielenie ustępuje miejsca śmiałości, a ciche jęki zmieniają się w krzyki i przekleństwa. Tak, przekleństwa. Kiedy kocham się z mężem, chciałabym słyszeć „niecenzuralne” słowa.
Zamiast tego padają pytania: „nie za mocno?”, „nie za szybko?”, „nie za wolno?”. To bardzo krępujące, chociaż może w pierwszej fazie związku niezbędne i świadczy o wzajemnym szacunku. Aby stworzyć idealną, intymną więź, trzeba ze sobą dużo rozmawiać, bo nie ma nic gorszego od frustrującego milczenia i pruderii.

 Rodzina jest nadzieją przyszłości.

 Człowiek nie jest nigdy zupełnie nieszczęśliwy.

 Złośliwość jest zawsze czyimś kosztem.

 Doskonale to wiem, dzielimy przecież ten sam ból. Tak się właśnie dzieje, gdy ludzie stają się jednością: od tej pory dzielą się nie tylko miłością. Wspólny jest także ich ból, smutek, rozpacz.

 Nie przynosimy niczego na ten świat, a już bankowo niczego nie zabieramy.