
Literatura poważna nie jest po to, żeby ułatwiać życie, tylko ...
Literatura poważna nie jest po to, żeby ułatwiać życie, tylko po to żeby je utrudniać.
Serca znikną, a gwiazdy za nimi, jedno jest złamane, jedno świeci pustkami.
Każda nowa więź, jaką sobie tworzymy, jest nowym cierpieniem, jeszcze jednym gwoździem, który wbijamy sobie w serce.
Jeśli pragniesz latać wśród orłów, nie możesz bez przerwy zadawać się z indykami.
Nie można drugiego człowieka obserwować, nie działając na niego. Staramy się, by działanie to zawsze miało znak dodatni.
Najpierw tęskniłam za nim. Tak do bólu, uśmierzanego litrową butelką taniego wina i snem. Potem, gdy mnie zostawił, tęskniłam do dnia, kiedy za nim nie tęskniłam. Gdy nie mogłam sobie przypomnieć takiego dnia, to piłam z rozpaczy i bezsilności jeszcze więcej i jeszcze tańsze wino.
Nie możesz być naprawdę szczęśliwy, jeżeli czasem nie bywasz nieszczęśliwy.
Bo czymże jest twoja dusza? Co ona warta? Toż to śmietnik przeżyć, śmietnik uczuć, śmietnik wyobrażeń i myśli, który spalę w czystym ogniu.
Wybacza się niemal wszystko, tylko nie samemu sobie.
Miłość to wybór, by razem z kimś, dzień po dniu, dążyć do wspólnego celu.
Piękne słowa nie świadczą jeszcze o czystym sercu.