Jest rzecz piękna: koń dzielny, ...

 Nie tylko kobiety przekonują się, że z naszej rycerskości został już prawie sam pancerz.

 Kiedy piękna kobieta do ciebie mówi, uśmiechnij się, ale jej nie słuchaj.

 Kobieta ma w sobie tyle siły, ile łez. Potrafi się zepnąć wtedy, gdy mężczyzna by się załamał. Potrafi walczyć o lepsze jutro dla swoich bliskich, nawet wówczas, gdy wszystko przestaje mieć sens. Kobieta nigdy nie przestaje być silna... jej siła tkwi w łzach, które potrafi przelać.

 Kobieta ma tyle siły, ile sama pozwoli sobie mieć. Nie jest ani słaba, ani niezniszczalna. Potrafi podnieść się po upadku, ale również pozwala sobie na chwilę słabości. Jest niczym poranna rosa na kwiecie – delikatna. Jest jak górski szczyt – niezachwiana. Ale przede wszystkim, kobieta jest sobą – niepowtarzalna i jedyna w swoim rodzaju.

 Kobieta powinna być dzielnym ogniskiem domowym, a nie słabym uzupełnieniem człowieka. Powinna stać na swoim miejscu na takich samych zasadach jak mężczyzna na swoim.

 Kobiety są silne, bo myślą, że są słabe. Mężczyźni są słabi, bo myślą, że są silni. Kobieta może ranić mężczyznę, a mężczyzna nie potrafi zranić kobiety, chociażby użył całej swojej siły. Kobiety są jak kwiaty, które mimo sił natury, zawsze dążą do słońca.

 Kobieta to pełnia życia, tajemnica, której nie da się w pełni zrozumieć. To siła, której nie należy lekceważyć. Kobieta to istota, która dałaby swoje życie za swoje dzieci, która potrafi pokonać każdą przeciwność, aby chronić swoją rodzinę. Niezliczone są jej talenty, niezmierzone jej serce.

 Robię głupie miny do zdjęć, bo lepiej jest być brzydkim z wyboru .

 Mówią, że kobieta po przejściach jest łatwą zdobyczą, bo niewiele wysiłku trzeba wykazać, żeby jej zaimponować. Nic bardziej mylnego. Taka kobieta nie tyle wie, czego chce, co jest świadoma tego, czego nie chce. Rzeczy niepożądane są szybciej wyłapywane i dyskwalifikują potencjalnego interesanta. Ciężko zaimponować komuś, kto poznał niesmak w życiu, za to bardzo łatwo można do siebie taką osobę zrazić.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.