Piękno kobiety jest faktem niepodważalnym.

 Kobieta ma taką samą zdolność do geniuszu jak mężczyzna, a jak dotąd niepodważalnie wyższą zdolność do cierpienia, cierpliwości i przetrwania.

 Miała nadzieję, że już go nie kocha, że to minęło. Tak bardzo się starała, żeby to minęło. Ostatnie pół roku to był właściwie odwyk. Odwyk od niego, od jego wariackiej miłości, od pocałunków, jego fantazji, jego wygłupów, jego napadów melancholii, jego niezwykłości. Nie udało się. Owszem, może i o nim zapomniała, ale wcale nie przestała go kochać.

 Kobieta ma siłę, że potrafi zniszczyć swoje uczucia, ale ma też tyle cierpliwości, że potrafi czekać na miłość tak długo, jak to bywa niezbędne. Kobieta jest pełna tajników. Kobieta to całe wcielenie nadziei.

 Chwiejną i zmienną jest zawsze kobieta.

 To bardzo niedobrze, jeżeli kobieta
przeżyje najgorsze, co może się
jej zdarzyć, bo potem nie boi się
już niczego. A to bardzo źle, gdy
kobieta niczego się nie boi.

 Baba i diabła oszuka.

 Kobieta jest jak fontanna siły. Można ją ranić, ale nigdy nie można zniszczyć jej wewnętrznej zdolności do regeneracji i powrotu do pełnej Urody.

 Bóg nie może być wszędzie, dlatego wynalazł matkę.

 Kobiety i kalendarze ważne są tylko przez rok.

 Każda walka ma swój koniec. Czasami ty też musisz przestać walczyć. Nie z powodu dumy, lecz z szacunku do samej siebie. Niech teraz ktoś zawalczy o ciebie. Przestań być dla kogoś. Zacznij być dla siebie. Doceń siebie za to kim jesteś.