Jeśli kochasz jakiegoś mężczyznę, to wtedy boisz się, że nie jesteś dość dobra dla Niego i że nie starczy Ci życia, by się nim nacieszyć. Ale to czujesz tylko wtedy, kiedy naprawdę kochasz.
Natura nie zna trwałości w stosunku mężczyzny i kobiety.
Gdyby mężczyźni byli tak bezinteresowni jak kobiety, stałyby się one większymi egoistkami niż mężczyźni.
Małżeństwo sprzyja mężczyznom, a szkodzi kobietom.
Mężczyźni nigdy nie są ostatecznie pokonani. Jeden z nich jest jak cały świat. Może być zły, ale w każdym z nich jest coś boskiego. Wybaczaj ich słabości, bo i one są częścią ich siły.
Bo siła mężczyzny nie tkwi w ilości kobiet które uwiódł, ale w tym, ilu był w stanie odmówić dla tej jednej.
W samym centrum twórczości mężczyzny jest odporność, siła narzucona mu przez naturę. Musi być pewny siebie, niezależny, a przede wszystkim musi zawsze dotrzymywać słowa.
Niesamodzielny i niezdecydowany mężczyzna nie ma zbyt wielkich szans na wytrwanie u boku kobiety. Kobiety w porównaniu do nas myślą o wiele bardziej perspektywicznie i samodzielnie... wniosek nasuwa się sam – do życia potrzebują partnerów, a nie chłopców, których raz jeszcze trzeba wychować.
Opiekuńczość mężczyzny wyzwala we mnie wielkie wzruszenie, które bardzo łatwo zamienia się w zauroczenie. Nie daj Boże odda mi on swój sweter, czapkę na uszy naciągnie, dłonie w dłoni ogrzeje! Nie daj Boże się zatroska, czy aby jadłam śniadanie, albo się bólem głowy zatrwoży! O, wtedy przepadłam!
Choć chłop bije i kopie, to najlepiej przy chłopie.
Chłop umiera z głodu, a pan z obżarstwa.
