Kiedyś przeczytałem zdanie, że mężczyzna najlepiej czuje się przy kobiecie, przy której może się zdrzemnąć. Podpisuję się pod tym. I dodam, że jeśli jeszcze można z nią pogadać, to już jest super.
Mężczyzna musi być pierwszy w walce i ostatni na przyjęciu. Teraz naprawdę muszę już iść, a ty, jak widzę, dopiero zaczynasz. Mężczyzna to ktoś, kto zawsze będzie szedł przed tobą – choćby i do piekła.
My głupcy, którzy kochamy…
Człowiek nie jest do końca istotą ludzką, dopóki nie nauczy się i nie poćwiczy w sztuce bycia mężczyzną. Albowiem bycie człowiekiem oznacza przede wszystkim stawienie czoła przeciwnościami losu, przezwyciężanie przepaści pomiędzy tym, co się jest, a tym, czym się chce być.
Gdy mężczyzna prosi dziś o rękę kobiety, to znaczy, że resztę miał już wcześniej.
Mineło już 329 od rozstania,
330 od poczałunku, 283 od ostatniej prawdziwej szczerej rozmowy. 1094 od pierwszego spotkania, 1088 od pierwszego pocałunku.
A ja wciaż ją kocham. :(
Wspaniałym jest człowiek, o którym wiesz, że go możesz zawsze podziwiać. Który nie musi udawać bycia kimś innym. Który rozumie, że prawdziwy mężczyzna nie definiuje się przez siłę mięśni, ale przez siłę charakteru.
Mężczyzna jest stworzony do ascezy, do ciszy.
Mężczyzna jest jedynym stworzeniem, które płacze. Może to odebrać jako słabość czy jako coś nieistotnego. Ale jakby spojrzeć z innej perspektywy, jest to najmocniejsza rzecz - to oznacza, że jesteśmy związani z najgłębszymi emocjami. Może oznaczać bolesną utratę lub radosne osiągnięcie. Albo może być tylko zjawiskiem o nieznanym pochodzeniu
Mężczyzna zawsze pamięta o swojej pierwotnej naturze, zawsze jest w nim coś z chłopca. Bez względu na to, jakie odpowiedzialności na niego nałożono, zawsze jest w nim coś z wolnego ducha, który nie pozwoli na zbyt duże skrępowanie. Potrzebuje swojego czasu, swojej przestrzeni, swoich zabawek.
Często mówi się, że mężczyźni są nieuchwytni. W rzeczywistości jest inaczej. My, mężczyźni, bałaganiarze, jesteśmy przejrzystsi od kobiety w ciąży.
