Mężczyzna uważa, że wie, ale kobieta wie lepiej.
U mężczyzny, gdy zaczyna się próżność,kończy się rozum.
Pomysł męskości to coś więcej niż tylko bycie silnym. To jest bycie dobrodusznym i pełnym troski prowadzącym, który posiada mądrość nabytą przez ból i ciężką pracę.
Człowiek staje się dojrzałym mężczyzną, gdy zda sobie sprawę, że nie jest tak silny jak myślał, ale że ma prawo być słabym, oraz gdy zrozumie, że człowiek nie jest samotną wyspą, lecz znakiem dla innych — swoją siłą lub swoją słabością.
W męskim charakterze trzeba szanować nie tyle siłę, co to, co mężczyzna czyni, gdy jest słaby. To właśnie wtedy okazuje się jego prawdziwa moc.
Mężczyzna, który ma coś do powiedzenia i nie ma kto by go słuchał, jest w takiej samej sytuacji, jak gdyby nic nie miał do powiedzenia.
Mężczyzna jest jak ryba, najlepiej smakuje, kiedy jest na świeżym powietrzu, a nie kiedy siedzi w domu.
Męczyzna uważany za wielkiego to taki, który zna swe słabości i próbuje nad nimi zapanować, zamiast udawać sztuczny krążek na szklanej powierzchni nieskończoności.
Mężczyźni są jak wino. Najpierw muszą dojrzeć, aby stać się najlepszymi. Niektórzy nigdy nie dojrzewają, a ci co dojrzeją, są naprawdę wyjątkowi.
W nagłych przypadkach lepszą radę potrafią dać białogłowy niźli mężczyźni.
