Miłość to nie bohaterstwo, to drobny złoty pył serca dawany ...

 Pierwsze westchnienie miłości to ostatnie westchnienie rozumu.

 Nie mam nic do napisania, bo gdy nie ma miłości, słowa się kończą.

 Boginię można tylko uwielbiać, kobietę - kochać.

 Kiedy kobietę trzyma przy życiu czyjaś miłość, i nagle ta miłość zostaje jej odebrana, żeby nie umrzeć, musi zamienić to uczucie na inne, równie silne: nienawiść.

 Być z kimś to wybaczać mu, że rani nas sobą i brakiem siebie.

 Nie zawsze miłość przychodzi od razu. Czasami rodzi się powoli.

 Człowieka można poznać po ramieniu, po tym, jak patrzy, jak się uśmiecha, ile ma dobra w oczach i w oknach, którymi wygląda na świat. A przede wszystkim w sytuacjach rewolucyjnych, fanatycznych, skrajnych i nieprzejednanych. Czy przyjdzie w gorączce, czy przyniesie leki, czy stanie po dobrej stronie (Twojego łóżka), wytrze łzy, przyniesie herbatę, kawę, cokolwiek. Jaka będzie jego ręka, kiedy zdarzy się Twój sukces, jakie będzie serce. Czy zazdrosne czy dobre? Człowieka można poznać po tym, jak mocno się dzieli i jak mocno przeżywa. Po wrażliwości w dłoniach. Po uśmiechu w duszy.

 Gdzie dochodzi do miłości przed małżeństwem, tam może dojść i do miłości pozamałżeńskiej, czyli do tragedii.

 Czasami zwykłe przytulenie zdziała dużo więcej niż najlepsze lekarstwa.

 - I to Cię gnębi? Że twoim zdaniem za mało się znamy?
- Nie - odrzekła. - Gnębi mnie to, że nie mam pewności, czy kiedykolwiek się dobrze poznamy.