Akceptujemy tylko taką miłość, na jaką w naszym mniemaniu zasługujemy.

 I gdzieś w środku był ten smutek, ta wiedza, że to i tak skończy się źle. Że ten ogień Was spali. Że macie w sobie za dużo prądu, że on może porazić Was samych.

 Miłością trzeba się opiekować, tak jak swoim dzieckiem, żeby się nie zaziębiło, nie zwariowało, nie zgubiło się, nie rozchorowało, nie zobojętniało.

 Może pewnego dnia dotrze do ciebie kim dla mnie jesteś i ile dla mnie znaczysz.

 Kochać to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść, nawet jeśli darzy się go wielkim uczuciem. Miłość jest zaprzeczeniem egoizmu, zaborczości, jest skierowaniem się ku drugiej osobie, jest pragnieniem przede wszystkim jej szczęścia, czasem wbrew własnemu.

 Wsłuchując się z miłością w drugiego człowieka, sami zaczynamy przemawiać.

 Miłość to nie jest coś, co można znaleźć. Miłość to coś, co znajduje ciebie. To jest to, co daje życiu sens. Bez miłości, życie jest niczym. Miłość jest jedyną prawdziwą mądrością i zamyka oczy na wszystko oprócz rzeczy, które są naprawdę ważne.

 Zostaliśmy stworzeni z miłości, przez miłość, dla miłości.

 Bóg wysłuchuje tych, którzy błagają o łaskę zapomnienia dla nienawiści, lecz głuchy jest na głos tych, którzy chcą uciec przed miłością.

 To jest jak prawdziwa miłość, kiedy na całym świecie interesuje cię tylko jedna kobieta. Jesteś gotów kochać w niej całą ludzkość, bez niej zaś ludzkość nie ma dla ciebie żadnej wartości.

 Miłość jest jak wiatr, nie zawsze możemy ją zobaczyć, ale zawsze możemy ją czuć. Nasza miłość jest jak wiatr, ja zawsze ją czuję ale nie zawsze ją widzę. Ale wiem, że jest. Zawsze tam jest.