Bo góry mogą się poruszyć i pagórki się zachwiać, ale ...

 To nie miłość jest ślepa, ale zazdrość.

 - I to była twoja pierwsza miłość? - Nie. O pierwszej nie chcę mówić, bo już za bardzo bolała. A dzisiaj to już nieistotne. Ale wiesz - to była reguła, że jak się za bardzo zakochiwałem, to nigdy nie kończyło się dobrze. I nie dawało żyć i spać.

 Pewnego dnia zobaczysz ją trzymającą za rękę kogoś innego, kto wykorzystał twoją szansę. Ona nawet cię nie zauważy, ponieważ będzie zbyt zajęta śmianiem się z jego głupiego żartu, a widzenie tego pięknego uśmiechu na jej twarzy i uświadomienie, że nie jesteś jego powodem, spali twoje serce. I wtedy do ciebie dotrze: to była ona. To zawsze była ona.

 Nie zakochałam się w nim od razu. To był długi spacer przez wszystkie tajemnice. Zakochałam się w jego spojrzeniu, później w tym, jak cudownie przytula, a na końcu zrozumiałam, że nie chcę więcej całować innych ust.

 Miłość jest silnym pragnieniem dobrej rzeczy, a także stałym dążeniem do tej dobrej rzeczy.

 Miłość ta rodzaj niewinności, którą wszyscy znamy, lecz który mamy tendencję gubić. To jest najtrudniejsza rzecz do znalezienia, a najłatwiejsza do zgubienia

 Zazdrość i nienawiść. Jakie straszliwe przymierze? Zazdrość jest miłością do własnego ciała.

 Niegodziwość psuje i zatruwa wszystkie
przyjemności, zabija miłość.

 Trzeba mieć tyci móżdżek, żeby wyrokować o tajnikach serca innego człowieka.

 Nie żyje się, nie kocha i nie umiera na próbę.