Wiem, że nie warto czekać, aż się kogoś straci żeby zobaczyć, jaki był dla nas ważny. Mamy mówić dzisiaj, że cie kocham, że martwię się o ciebie, że chcę się z tobą zobaczyć, porozmawiać, przytulić, pocałować. Nie odkładajmy tego na kiedyś, na później, jak będziemy zdrowsi, w lepszej kondycji, bogatsi, albo odważniejsi. Bo czas na miłość jest tylko dzisiaj.
Odchodziłam od wielu ludzi, wiele razy. Chciałabym spotkać kogoś, przy kim będę chciała zostać. Nie odejść i ewentualnie wrócić. Zostać i czuć się na tyle bezpiecznie, żeby przestać uciekać.
Nie zawsze miłość przychodzi od razu. Czasami rodzi się powoli.
Myślę, że to nic trudnego nienawidzić ludzi. Sztuką jest ich kochać. Mimo wszystko. A ponieważ nienawiść najczęściej bierze się ze strachu, braku akceptacji i niewiedzy, miłość jest przepięknym aktem odwagi.
Mieć miejsce, do którego się wraca, to mieć dom. Mieć osobę, którą się kocha, to mieć rodzinę. Mieć obie te rzeczy... to prawdziwe błogosławieństwo.
Miłość to jedna z najwznioślejszych kwestii życia, jakie istnieją. To najmocniejsza siła na świecie, która potrafi przemienić nawet największy ból w najpiękniejsze dobro. Gdy kochamy, stajemy się lepszymi, silniejszymi, bardziej otwartymi. Gdy kochamy, przestaje istnieć jakakolwiek granica między nami a światem.
Trzech rzeczy nie sposób ukryć: ognia, chłodu i miłości.
Miłość. Ilu z nas zna prawdziwe znaczenie tego słowa? Ilu z nas potrafi pokochać bezwarunkowo, bez oczekiwania na profit? Miłość to dar, rezultat nieskończonej dobroci, który nie każdy potrafi dostrzec.
Kto wierzy w wolność człowieczej woli, ten nigdy nie kochał i nie nienawidził.
Jeśli ją kochasz nigdy nie wypełniaj jej uszu kłamstwami, jej ust słowami, jej oczu łzami, jej głowy chaosem a serca bólem.
Miłość to akt nieustannego przebaczania, czułe spojrzenie, które wchodzi w nawyk.
