Nawet gdy jest najgorzej, nie tracę nadziei. Dla mnie nadzieja to coś więcej niż optymizm. To głębokie przekonanie, że mimo wszystko ma sens
Nadzieja jest jak droga w kraju; na początku nie było drogi, ale kiedy ludzie zaczynają nią chodzić, droga się pojawia.
Nadzieja, to taki promień światła na tle ciemności, niewidzialna siła, która prowadzi nas po niewiadomym. Kiedy wszystko wokół wydaje się stracone, to właśnie nadzieja jest tym, co daje siłę do walki i pozwala iść do przodu, mimo przeciwności losu.
Teologia jest odkrywaniem horyzontów nadziei.
Nadzieja to coś więcej, niż jasne spojrzenie na przyszłość. To przekonanie, że możliwe jest to, czego pragniemy. Nadzieja jest mocą popychającą nas do działania, trudności stają się możliwościami, które nam pomagają w rozwoju.
Nic nie jest tak proste, jak się wydaje.
Nadzieja jest jak droga w kraju. Nie było jej, ale powstała w miarę marszu ludzi, a im więcej ludzi przechodzi, tym wyraźniejsza staje się.
Świat jest niewiele wart, kiedy się nie ma nadziei.
Nadzieja to ten mały promyk światła, który zawsze jest, niezależnie od tego, jak ciemno jest dookoła. To jest to, co utrzymuje nas przy życiu, to co daje nam moc do walki, nawet gdy wszystko wydaje się przeciwko nam.
Dopóki żyją, zawsze jest nadzieja.
